Kennis

Er is heel veel te vinden op internet over wooncoöperaties en woongroepen. Er zijn veel initiatieven, logisch in deze tijd van woningnood, en er zijn veel en in diversiteit verschillende resultaten. De belangrijkste informatie-platforms zijn Cooplink en Platform31. Hans is nogal gecharmeerd van het boekje “operatie wooncoöperatie” en een bijzonder actieve speler op het gebied van seniorenhuisvesting is de stichting Knarrenhof, een projectontwikkelaar met een goed uitgedacht concept. Wat je wat leert van deze sites is dat de nieuwbouwmarkt vier spelers kent. De projectontwikkelaars bepalen wat, de gemeente waar en probeert samen met de corporaties nog wat sociale huur te realiseren en de banken financieren met hypotheken het particuliere huizenbezit. In Nederland hebben we het niet over volkshuisvesting maar over de woningmarkt, waar het rendement van de beleggers, de overwaarde van je huis en de hoogte van de hypotheekrente de belangrijke issues zijn. Het was het laatste kabinet Rutte dat het ministerie van Volkshuisvesting ophief en de beleggers uitnodigde voor de huurmarkt. Gelukkig is het rijk op deze uitverkoop teruggekomen en probeert, na Hugo de Jonge, Mona Keizer weer de regie terug te pakken (zie Versterking regie volkshuisvesting). Het is spannend wat daarvan terecht gaat komen.

En het kan zo anders. In de omringende landen heeft de vermarkting van de volkshuisvesting niet plaats gevonden. Daar hebben ze het nog over “goed wonen” en zijn de wooncoöperaties zoals wij die ook kenden tot de jaren zestig blijven bestaan (zie tabel). En ook de banken zien coöperaties als een volwaardige partner

Als coöperatieve woongroep ben je een vreemde eend in de bijt, zeker als je zelf je woonwensen wil invullen en zelf wilt ontwikkelen en laten bouwen. Projectontwikkelaars hebben buiten de deskundigheid, omdat ze het kunstje heel vaak doen, kapitaal om de ontwikkel-, en bouwfase voor te financieren en banken zien coöperaties als een bedrijf waar door hoogstens 70% financiering op een nieuwbouwproject mogelijk is. Het grootste knelpunt voor een coöperatieve woonvorm is het geld en met name de financiering van de ontwikkel-, en voorbereidingsfase. Verder het verkrijgen van een bouwplek. Daarin ben je afhankelijk van de gemeente. En dan nog de groepsdynamiek. Als stel je woning ontwerpen en inrichten is al een hele klus, laat staan als je dat met 40 mensen moet doen en met de groep moet bepalen wat gemeenschappelijk is en wat niet. De kennissites geven ook aan dat er zal heel veel gepraat zal moeten worden en een lange adem is hard nodig, je bent zo vijf jaar verder.